Mediacja w zamówieniach publicznych

Zgodnie z art. 591 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych w sprawie majątkowej, w której zawarcie ugody jest dopuszczalne, każda ze stron umowy, w przypadku sporu wynikającego z zamówienia, może złożyć wniosek o przeprowadzenie mediacji lub inne polubowne rozwiązanie sporu do Sądu Polubownego przy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, wybranego mediatora albo osoby prowadzącej inne polubowne rozwiązanie sporu.

Korzyścią z procedur mediacyjnych przewidzianych w prawie zamówień publicznych są w szczególności:

* czas – elastyczna i odformalizowana formuła postępowania daje stronom dużą swobodę w jego prowadzeniu zaś perspektywę kilku lat zastępuje kilka miesięcy,

* walor ugody sądowej – ugoda zawarta przed mediatorem, po jej zatwierdzeniu przez sąd, zyskuje walor ugody sądowej, a od je zatwierdzenia sąd nie pobiera żadnej opłaty.

Komu opłaca się mediacja w zamówieniach publicznych?

Reasumując: mediacje jako forma rozwiązania sporu w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego zyskują na popularności, dzięki zwiększającej się świadomości formalno-prawnej uczestników postępowania o zamówienie publiczne, co do możliwości wykorzystania tej formy do rozwiązania sporu.

Potwierdzeniem dopuszczalności zawierania ugód przez jednostki sektora finansów publicznych w sprawach spornych należności cywilnoprawnych stanowi art. 54a ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 z późn. zm.). Zgodnie ze wskazanym przepisem, co do zasady, jednostka sektora finansów publicznych może zawrzeć ugodę, jeżeli wypracowane warunki tej ugody są dla tej jednostki lub odpowiednio SP albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego korzystniejsze niż prawdopodobny wynik postępowania sądowego albo arbitrażowego. Trzeba mieć bowiem na uwadze, że wybór drogi długotrwałego i kosztownego procesu sądowego może okazać się rozwiązaniem niekorzystnym dla zamawiającego, także z punktu widzenia zasad gospodarowania środkami publicznymi.