Kilka spraw komorniczych: ile może zająć komornik?

W każdym sposobie egzekucji komornik musi pozostawić określoną część lub kwotę dłużnikowi, co oznacza, że nie może prowadzić egzekucji z całości wynagrodzenia, wierzytelności lub świadczenia. Kwoty te powinny zapewnić dłużnikowi minimum egzystencji (kwoty wolne od egzekucji), a egzekucja może toczyć się tylko z określonej części wynagrodzenia, świadczenia czy wierzytelności. Zatem komornikowi sądowemu nie wolno prowadzić egzekucji z naruszeniem tych zasad, a dłużnik wierzytelności (pracodawca, świadczeniodawca lub inny podmiot wypłacający sumy dłużnikowi) nie może potracić większej kwoty na rzecz egzekucji.

Sytuacja w pewnym stopniu ulega zmianie, kiedy komornik sądowy prowadzi więcej niż jedno postępowanie egzekucyjne przeciwko temu samemu dłużnikowi. W praktyce może zdarzyć się, że ten sam dłużnik będzie miał kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt postępowań prowadzonych przeciwko niemu w tym samym czasie.

Plan podziału sumy egzekucyjnej: priorytety i obowiązki komornika przy wielu wierzycielach

W jaki sposób ta sytuacja wpływa na dokonywanie miesięcznych potrąceń z wynagrodzenia, świadczeń i wierzytelności? Z punktu widzenia kwoty, która ulega potrąceniu w zasadzie nic się nie zmienia, obowiązują te same zasady jak w przypadku prowadzenia egzekucji w jednej sprawie (za wyjątkiem przypadku, kiedy do egzekucji dołączana jest sprawa o egzekucję alimentów). Natomiast z punktu widzenia komornika sądowego sytuacja ulega zmianie, albowiem komornik sądowy jest zobowiązany do sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji.

Plan podziału powinien być sporządzony, gdy suma uzyskana przez egzekucję z wynagrodzenia za pracę lub wierzytelności i innych praw majątkowych nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich wierzycieli. Zasady i tryb zaspokajanie wierzycieli w określonym udziale procentowym lub zaspokajania wierzycieli uprzywilejowanych określają przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

W związku z tym komornikowi sądowemu nie wolno pobrać więcej z majątku dłużnika w sytuacji, kiedy on będzie miał więcej spraw egzekucyjnych.