Ugodowe rozwiązanie sporu dotyczącego kar umownych w ramach Pzp

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż specyfika Prawa zamówień publicznych i zasad wydatkowania środków publicznych wymusza przyznanie zamawiającemu znacznej swobody w kształtowaniu umowy, która zbliżona jest do umów adhezyjnych.

Jak wskazują dane publikowane przez Urząd Zamówień Publicznych najwięcej kar zamawiający naliczyli z tytułu niezrealizowania całości lub części przedmiotu umowy o wykonanie zamówienia publicznego w terminie ustalonym postanowieniami umowy.

Naliczenie kar skutkuje w wielu przypadkach powstaniem sporu, o ich zasadność oraz wysokość, pomiędzy wykonawcą zamówienia a inwestorem/zamawiającym.

Rozwiązywanie sporów w Prawie zamówień publicznych

Sposobem zażegnania sporu dotyczącego kar umownych może być jego ugodowe rozwiązanie w drodze mediacji lub negocjacji przeprowadzonych na podstawie art. 54a ustawy o finansach publicznych. 

Zgodnie z powyższym jednostka sektora finansów publicznych może zawrzeć ugodę w sprawie spornej należności cywilnoprawnej (np. kar umownych) w przypadku dokonania oceny, że skutki ugody są dla tej jednostki lub odpowiednio Skarbu Państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego korzystniejsze niż prawdopodobny wynik postępowania sądowego albo arbitrażowego. Ocena skutków ugody winna nastąpić z uwzględnieniem okoliczności sprawy, w szczególności zasadności spornych żądań, możliwości ich zaspokojenia i przewidywanego czasu trwania oraz kosztów postępowania sądowego albo arbitrażowego.

W związku z powyższym jednostka sektora finansów publicznych mając na uwadze potencjalny proces sądowy powinna ocenić czy w oparciu o art. 54a ust. 1 i ust. 2 ustawy o finansach publicznych posiada w danej sprawie tzw. zdolność ugodową. Ocena zawarcia ugody jako korzystniejszej niż prawdopodobny wynik postępowania sądowego czyni jej zawarcie zgodne z przepisami zarówno ustawy o finansach publicznych jak i ustawy Prawo zamówień publicznych.