Udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela - jaka czeka za to kara?

Zgodnie z art. 300 § 1 Kodeksu karnego: „Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3." Przestępstwo określone w art. 300 § 1 Kodeksu karnego może popełnić tylko dłużnik.

Zachowanie sprawcy przestępstwa określonego w art. 300 § 1 Kodeksu karnego będzie polegało na udaremnieniu lub uszczupleniu zaspokojenia wierzyciela. Chodzi tu o stan, w którym wierzyciel nie znajdzie zaspokojenia roszczenia w całości lub w części. Z kolei przez uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela należy rozumieć uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia w jakiejkolwiek części. Udaremnienie lub uszczuplenie ma być wykonywane poprzez usuwanie, ukrywanie, zbywanie, darowanie, niszczenie, obciążenie lub uszkodzenie składników majątku dłużnika.

Wobec powyższego, dłużnikowi nie wolno wyzbywać się majątku. Każdy taki przypadek może wywoływać, oprócz skutków dla toczącego się postępowania egzekucyjnego oraz względem wierzyciela, także skutki w obszarze prawa karnego. Dłużnik może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa na szkodę wierzyciela z art. 300 § 1 Kodeksu karnego.

W sytuacji toczącego się postępowania egzekucyjnego dłużnik powinien stosować się do przepisów prawa i poleceń organu egzekucyjnego. Jest uprawniony do korzystania z wszelkich środków ochrony służących mu na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego. Jednak nie może dokonywać czynności ze szkodą dla wierzyciela, albowiem może się narazić na wspomnianą wyżej odpowiedzialność karną.