Orzeczenie - II SAB/Op 4/22 - Wyrok WSA w Opolu

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M. B. na bezczynność Burmistrza N. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) zobowiązuje Burmistrza N. do załatwienia wniosku M. B. z dnia 19 października 2021 r. oprócz punktu 11 wniosku dotyczącego wysokości nagrody dla osoby zatrudnionej na samodzielnym stanowisku ds. planowania i rozwoju gminy, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku, 2) stwierdza, że bezczynność Burmistrza N. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) zasądza od Burmistrza N. na rzecz skarżącego M. B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez M. B. (zwanego dalej skarżącym lub wnioskodawcą) jest bezczynność Burmistrza N. (zwanego dalej również organem) w sprawie udostępnienia informacji publicznej.

Skarga wniesiona została w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z dnia 19 października 2021 r., złożonym drogą elektroniczną na adres ePUAP organu, skarżący zwrócił się o przesłanie za pośrednictwem platformy ePUAP informacji, w jakiej wysokości nagrody (każdej z osobna) i z jakiego tytułu otrzymał w roku 2019, 2020 i 2021 (na dzień złożenia wniosku): I i II Zastępca Burmistrza N. (pkt 1 i 2), Sekretarz Gminy N. (pkt 3), Skarbnik Gminy N. (pkt 4), Dyrektor [...] Ośrodka Kultury (pkt 5), Naczelnik Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Nieruchomościami Urzędu Miejskiego w N. (pkt 6), Naczelnik Wydziału Gospodarki Komunalnej i Inwestycji Urzędu Miejskiego w N. (pkt 7), Naczelnik Wydziału Promocji i Rozwoju Urzędu Miejskiego w N. (pkt 8), Naczelnik Wydziału Zamówień Publicznych Urzędu Miejskiego w N. (pkt 9), Naczelnik Wydziału Edukacji, Sportu i Zdrowia (pkt 10), osoba zatrudniona na samodzielnym stanowisku ds. planowania i rozwoju gminy (pkt 11).

Pismem z dnia 29 października 2021 r. organ poinformował skarżącego, że I i II Zastępca Burmistrza N., Sekretarz Gminy N., Skarbnik Gminy N. oraz Naczelnicy Wydziałów Urzędu Miejskiego w N. zobowiązani są do składania oświadczeń majątkowych, które są opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w N. (BIP). Do wysokości wynagrodzeń wskazanych w oświadczeniach majątkowych należy doliczyć składki odprowadzane przez pracodawcę zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W skład oświadczeń majątkowych wchodzą wszystkie osiągnięte dochody, w tym nagrody. Jedynie dane, jakie nie są jeszcze opublikowane w BIP dotyczą 2021 r. Odnośnie do tego roku podał organ, że łączna kwota nagród ww. osób wynosi 29.620 zł. Ponadto wyjaśnił organ, że Dyrektor [...] Ośrodka Kultury otrzymuje nagrodę roczną w wysokości jednego miesięcznego wynagrodzenia, a także odnotował, że w Urzędzie Miejskim w N. nie ma stanowiska ds. planowania i rozwoju gminy.

W skardze na bezczynność Burmistrza N. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 61 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim przepis ten stanowi podstawę prawa do uzyskiwania informacji publicznej, przez błędne zastosowanie polegające na nieudostępnieniu żądanej informacji,

- art. 10 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (na dzień złożenia wniosku przez skarżącego - Dz. U. z 2020 r. poz. 2176), zwanej dalej w skrócie: u.d.i.p., w zakresie, w jakim z przepisów tych wynika, że informacja nieudostępniona w BIP jest udostępniana na wniosek bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku, przez brak zastosowania polegający na niezrealizowaniu wniosku wskutek udostępnienia informacji innych niż objęte wnioskiem.

Na tej podstawie skarżący wniósł o zobowiązanie organu do załatwienia wniosku z dnia 19 października 2021 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadniając skargę, dowodził skarżący, że w sprawie mamy do czynienia z bezczynnością, ponieważ organ nie przedstawił wszystkich objętych wnioskiem informacji, do czego był zobowiązany. Organ wskazał bowiem, że informacje te są dostępne na stronie internetowej w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w N., co jednak nie jest prawdą. Poza tym nie podał adresu tej strony ani dokładnego umiejscowienia żądanych danych. Ponadto w oświadczeniach majątkowych brak jest danych co do wysokości poszczególnych nagród, ich ilości oraz z jakiego tytułu zostały przyznane. Argumentował dalej skarżący, że informacja o wysokości nagród wskazanych przez niego osób jest informacja publiczną. W tym zakresie powołał się na poglądy prezentowane w wyrokach sądów administracyjnych, gdzie podkreślono, że informacja o wysokości zarobków osoby zatrudnionej przez podmiot publiczny stanowi informację publiczną. Każda bowiem informacja dotycząca gospodarowania finansami publicznymi stanowi informację publiczną. W ramach zaś gospodarowania funduszami publicznymi mieści się wynagrodzenie i premiowanie pracowników, także i tych, którzy nie pełnią funkcji publicznych. Określając z kolei, jakie cechy będą przesądzały o tym, że dany podmiot sprawuje funkcję publiczną, skarżący przytoczył argumentację przedstawioną przez WSA w Opolu w wyroku o sygn. akt II SAB/Op 43/18, w którym Sąd wskazał - w ślad za Trybunałem Konstytucyjnym - że chodzić będzie o takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuację prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Podsumował skarżący, że organ pozostaje w bezczynności, bo pomimo upływu 14 dni od dnia złożenia wniosku nie otrzymał żądanej informacji, przy czym jednocześnie stwierdził, że pkt 11 wniosku uznaje za niezasadny, gdyż wskazał w nim stanowisko nieistniejące.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz N. wniósł o oddalenie skargi w całości. W pierwszej kolejności wyjaśnił, że odpowiedział na wniosek skarżącego w dniu 2 listopada 2021 r., w szczególności podał, iż żądane informacje co do większości osób wymienionych we wniosku znajdują się w BIP, a także odniósł się wyczerpująco do kwestii nagrody Dyrektora [...] Ośrodka Kultury. Następnie Burmistrz wywodził, odwołując się do orzecznictwa sądowego, że w sprawie skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej wymagana jest ocena, jakie działania podjęto w celu załatwienia wniosku, zaś organ nie pozostaje w bezczynności, gdy odpowiedział na wniosek. Akcentował również organ, że udostępnienie informacji w BIP wyłącza obowiązek ponownego jej udostępnienia na wniosek zainteresowanego. Końcowo wyjaśnił, że przedmiotową skargę przesłał z opóźnieniem z uwagi na awarię systemu ePUAP Urzędu Miejskiego w N.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329), dalej zwanej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Uwzględniając skargę na bezczynność, sąd - stosownie do art. 149 § 1 P.p.s.a. - zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności (pkt 1); zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (pkt 2); stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania (pkt 3). Jednocześnie, co wynika z art. 149 § 1a P.p.s.a., sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Przedmiot postępowania w niniejszej sprawie stanowiła bezczynność Burmistrza N. w rozpoznaniu wniosku skarżącego, złożonego w trybie cyt. wyżej ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, nadal zwanej w skrócie: u.d.i.p.

Oceniając na wstępie dopuszczalność skargi, podkreślić należy, że jej wniesienie nie było ograniczone terminem, jak również nie musiało być poprzedzone żadnym środkiem zaskarżenia. Znajdująca w sprawie zastosowanie ustawa o dostępie do informacji publicznej, która reguluje w sposób kompleksowy dostęp do tej informacji, nie przewiduje środka zaskarżenia w tym zakresie. Ustalony w art. 53 § 2b P.p.s.a. wymóg wniesienia ponaglenia odnieść należy do bezczynności organu odnośnie do spraw rozpoznawanych w trybie K.p.a. Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p. przepisy K.p.a. stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji publicznej. Powyższe oznacza, że nie mają one zastosowania do faz poprzedzających wydanie decyzji i tym samym w przypadku bezczynności w sprawach dotyczących udzielania informacji publicznej brak jest podstaw do stosowania art. 37 K.p.a.

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie była więc dopuszczalna i podlegała rozpoznaniu. Na podstawie art. 119 pkt 4 oraz art. 120 P.p.s.a. rozpoznanie skargi nastąpiło w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym, w składzie trzech sędziów.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w przypadku skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej obowiązkiem sądu jest zbadanie, czy sprawa mieści się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym u.d.i.p. Dopiero stwierdzenie, że podmiot, do którego zwrócił się skarżący, był zobowiązany do udzielenia informacji publicznej oraz że żądana informacja miała charakter informacji publicznej w rozumieniu przepisów u.d.i.p., pozwala na dokonanie oceny, czy w konkretnej sprawie można skutecznie zarzucić wskazanemu podmiotowi bezczynność.

Zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości i jest to okoliczność niekwestionowana w niniejszej sprawie, że w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Burmistrz N. jest podmiotem zobowiązanym do podejmowania działań w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Na podstawie art. 4 ust. 1 u.d.i.p. obowiązek udostępniania informacji publicznej nałożony bowiem został wprost na władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym - po myśli pkt 1 - na organy władzy publicznej. W dalszej kolejności ustalenia wymagało, czy objęte żądaniem skarżącego informacje posiadają walor informacji publicznej, a więc, czy został spełniony warunek przedmiotowy u.d.i.p. W związku z tym wyjaśnić przyjdzie, że pojęcie informacji publicznej zdefiniowane zostało w art. 1 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. Jego doprecyzowaniem jest art. 6 ust. 1 u.d.i.p., który wymienia rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze publicznym. I tak, udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o majątku publicznym, w tym o majątku jednostek samorządu terytorialnego (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c u.d.i.p.). Przepis art. 6 ust. 1 u.d.i.p. zawiera jednak tylko przykładowy katalog spraw i dlatego dla prawidłowego ustalenia znaczenia tego pojęcia uwzględnić należy także zapisy Konstytucji RP, która w art. 61 ust. 1 ustala prawo obywatela do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, a także o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, oraz innych osób i jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Na podstawie wskazanych wyżej przepisów przyjąć trzeba, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego przez kogo zostały wytworzone.

W świetle powyższego Sąd uznał, że żądane przez skarżącego we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. dane dotyczące wysokości wydatków ponoszonych przez podmiot publiczny w związku z zatrudnieniem pracowników, jako że wydatki te są finansowane ze środków publicznych, mieściły się niewątpliwie w kategorii informacji publicznej. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych gospodarka środkami publicznymi jest jawna. Stąd informacja o wydatkach organu, w tym związanych z wypłatą nagród konkretnym osobom, jest istotną informacją o majątku publicznym, stosownie do wskazanego wyżej art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c u.d.i.p., jak również w pewnym sensie stanowi informację o działalności i zasadach funkcjonowania podmiotu władzy publicznej, podlegającą udostępnieniu zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. a u.d.i.p., oraz jako informacja o ciężarach publicznych podlega udostępnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. h u.d.i.p. (por. wyrok NSA z dnia 9 września 2021 r., sygn. akt III OSK 872/21, wszystkie orzeczenia powołane w uzasadnieniu dostępne są na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W orzecznictwie sądów administracyjnych konsekwentnie wyrażany jest pogląd, że wydatkowanie środków publicznych przeznaczonych na wynagrodzenia pracowników w podmiotach państwowych i samorządowych jest jawne. Zasada jawności publicznej gospodarki finansowej stanowi jedną z gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady prawa do informacji o działalności organów władzy publicznej, a także osób pełniących funkcje publiczne. Zaznaczyć trzeba, że pogląd ten jest dominujący w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo wyrażono go w wyrokach NSA z dnia: 14 lutego 2020 r., sygn. akt I OSK 578/19; 26 czerwca 2019 r., sygn. akt I OSK 3451/18; 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I OSK 2929/17; 14 października 2019 r., sygn. akt I OSK 4205/18; 5 lutego 2019 r., sygn. akt I OSK 840/17. Z tego względu Sąd uznał, że żądane przez skarżącego informacje dotyczące wysokości nagród dla pracowników Starostwa - jako stanowiące informacje o wysokości środków pieniężnych wypłacanych z zasobów publicznych - są informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p.

W związku z ustaleniem, że rozpoznawana sprawa mieści się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym u.d.i.p., wskazać należy, że wedle art. 13 ust. 1 u.d.i.p. udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 u.d.i.p. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona we wskazanym terminie, to - zgodnie z art. 13 ust. 2 u.d.i.p. - podmiot zobowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Z kolei w sytuacji, gdy zaistnieje podstawa do pobrania opłaty, o której mowa w art. 15 ust. 1 u.d.i.p., w myśl art. 15 ust. 2 u.d.i.p. podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji powiadamia wnioskodawcę o jej wysokości, w terminie 14 dni do dnia złożenia wniosku, i następnie udostępnia informację zgodnie z wnioskiem po upływie 14 dni od dnia powiadomienia, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek. Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może również odmówić - w drodze decyzji - udostępnienia tej informacji z uwagi na wystąpienie okoliczności określonych w art. 5 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p. Zgodnie z tą regulacją prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych (ust. 1). Prawo do informacji publicznej podlega również ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie nie dotyczy jednak informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa (ust. 2). Organ w drodze decyzji administracyjnej może też umorzyć postępowanie w razie braku współdziałania wnioskodawcy z organem przez modyfikację wniosku, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonej we wniosku (art. 14 ust. 2 u.d.i.p.). Natomiast w sytuacji, gdy organ wnioskowaną informacją nie dysponuje albo żądana informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy, to jest zobligowany powiadomić pisemnie o tym fakcie wnioskodawcę.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, przyjąć trzeba, że o bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej można mówić w sytuacji, gdy zobowiązany do udzielenia tej informacji podmiot nie podejmuje w przewidzianym w ustawie terminie odpowiednich czynności, tj. nie udostępnia informacji w formie czynności materialno-technicznej lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia, bądź też w przypadku, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, a organ nie wydaje decyzji o umorzeniu postępowania zgodnie z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Przy czym dla oceny zasadności skargi na bezczynność nie mają znaczenia okoliczności, z jakich powodów określone działanie nie zostało podjęte, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu. Wniesienie skargi jest zatem uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w razie odmowy podjęcia określonego działania, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby podmiot mylnie sądził, że zachodzą okoliczności, które uwalniają go od obowiązku prowadzenia postępowania w konkretnej sprawie i zakończenia go wydaniem decyzji administracyjnej lub innego aktu czy czynności (por. wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2015 r., sygn. akt I OSK 675/15).

Odnosząc powyższe do okoliczności rozpoznawanej sprawy, podkreślenia wymaga, że organ słusznie uznał, iż żądane we wniosku z dnia 19 października 2021 r. informacje mają charakter informacji publicznej, jednak w wadliwy sposób załatwił ten wniosek, czym dopuścił się bezczynności w jego załatwieniu. Przypomnieć trzeba, że skarżący domagał się udzielenia szczegółowych informacji dotyczących nagród przyznanych w latach 2019-2021 osobom pracującym w Urzędzie Miejskim w N. (zastępcom Burmistrza, skarbnikowi i sekretarzowi gminy, naczelnikom wydziałów, osobie zajmującej samodzielne stanowisko ds. planowania i rozwoju gminy) oraz Dyrektorowi [...] Ośrodka Kultury. W odniesieniu do ww. osób zatrudnionych w Urzędzie organ pisemnie poinformował wnioskodawcę, że żądane dane wynikają z oświadczeń majątkowych złożonych przez te osoby, a oświadczenia majątkowe za rok 2019 i 2020 są dostępne w BIP. Co do zasady rację ma Burmistrz, że w takim przypadku prawidłową formą załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej jest pisemne poinformowanie wnioskodawcy, że żądana informacja jest dostępna na stronie internetowej. Wedle bowiem art. 7 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. określającego środki umożliwiające dotarcie do informacji publicznych podstawowym sposobem jest ich ogłoszenie w BIP. Z kolei po myśli art. 10 ust. 1 u.d.i.p. informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. Mówiąc inaczej, tylko informacja publiczna niezamieszczona w Biuletynie udostępniana jest w trybie wnioskowym. Niemniej w realiach rozpoznawanej sprawy słusznie podniesiono w skardze, że oświadczenia majątkowe zamieszczone w BIP nie dostarczają wiedzy na temat ilości udzielonych poszczególnym osobom nagród i wysokości każdej z nich oraz nie wskazują za co zostały przyznane, a udzielenia takich właśnie danych domagał się skarżący. Zasadny jest zatem zarzut skargi dotyczący bezczynności organu w omawianym zakresie, ponieważ informacja dostępna na stronie internetowej nie jest tożsama z tą, o której udostępnienie wystąpiono we wniosku. Poza tym jeśli chodzi o rok 2021 r. organ udzielił skarżącemu informacji o łącznej kwocie wypłaconych nagród, co również nie stanowi odpowiedzi na zadane we wniosku pytania, które - co należy powtórzyć - dotyczyły konkretnych osób i kwot nagród, a także tytułu, z jakiego nagrody były przyznane.

Oceniając dalej sposób realizacji wniosku z dnia 19 października 2021 r., odnotować przyjdzie, że co do żądania udzielenia szczegółowych informacji o nagrodach przyznanych Dyrektorowi [...] Domu Kultury organ podał ogólnie, iż osoba ta otrzymuje nagrodę roczną w wysokości jednego miesięcznego wygrodzenia, choć wnioskodawca i w tym przypadku domagał się podania m.in. wysokości przyznanych nagród wypłaconych Dyrektorowi we wskazanych latach. W konsekwencji rację ma skarżący, że organ nie odpowiedział prawidłowo na pkt 5 wniosku i w związku z tym pozostaje w bezczynności.

Z kolei odnosząc się do żądania zawartego w pkt 11 wniosku, dotyczącego przyznania nagród osobie zajmującej stanowisko ds. planowania i rozwoju gminy, organ wyjaśnił w piśmie z dnia 29 października 2021 r., że w Urzędzie Miejskim w N. nie ma takiego stanowiska. Taki sposób załatwienia tej części wniosku jest poprawny. Jak już bowiem wyżej wskazano, w takiej sytuacji należy odpowiedzieć wnioskodawcy pisemnie, ponieważ udostępnieniu podlega informacja, którą organ dysponuje (znajdująca się w posiadaniu organu). Zresztą, pogląd ten zdaje się podzielać skarżący, który w omawianym zakresie nie zarzucił bezczynności organowi i stwierdził, że "pkt 11 wniosku jest niezasadny".

Na podstawie powyższych ustaleń przyjąć należało, że Burmistrz N. w dacie orzekania przez Sąd pozostawał w bezczynności co do części wniosku z dnia 19 października 2021 r., a to skutkowało koniecznością zobowiązania go do załatwienia tego wniosku, oprócz punktu 11, w trybie przewidzianym w u.d.i.p., o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Zaznaczenia jeszcze wymaga, że w wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność sąd nie może określić, w jaki konkretnie sposób adresat wniosku powinien załatwić sprawę. Przy rozpoznaniu skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej rola sądu sprowadza się jedynie do oceny, czy wniosek o udzielenie informacji podlegał rozpatrzeniu w trybie przepisów u.d.i.p. oraz czy został w tym trybie załatwiony przez jego adresata. Uwzględnienie skargi może zatem polegać jedynie na zobowiązaniu adresata wniosku do jego załatwienia w sposób zgodny z przepisami u.d.i.p. Na tym etapie postępowania poza kompetencjami sądu pozostaje ingerencja w uprawnienia podmiotu zobowiązanego do udostępniania informacji publicznej, w ramach których pozostawiona jest ocena, czy określona informacja publiczna, będąca w posiadaniu tego podmiotu, może być udostępniona, czy też zachodzą podstawy do odmowy jej udostępnienia z określonych przyczyn.

Zdaniem Sądu opisana bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, o czym orzeczono w punkcie 2 wyroku, na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a. W niniejszej sprawie nie zachodzi bowiem przypadek oczywistego braku podejmowania przez organ jakichkolwiek czynności czy przypadek lekceważenia wniosku skarżącego i braku woli załatwienia sprawy, które można byłoby rozpatrywać w kategoriach rażącego naruszenia prawa, oznaczającego wadliwość kwalifikowaną, o szczególnie dużym ciężarze gatunkowym. W rozpoznawanej sprawie Sąd uwzględnił fakt, że organ w wymaganym terminie zareagował na wniosek skarżącego. Natomiast nieudzielenie informacji mogło być wynikiem błędnego rozumienia przepisów u.d.i.p. oraz wadliwego przekonania o realizacji wniosku.

O kosztach postępowania należnych skarżącemu orzeczono w pkt 3 wyroku, na podstawie art. 200 P.p.s.a. Na wysokość tych kosztów składa się uiszczony przez skarżącego wpis od skargi w kwocie 100 zł.

Zródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych